Fotovoltaïsche cel
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een fotovoltaïsche cel, ook wel zonnecel of PV-cel genoemd, is een elektrisch component dat licht, met name zonlicht, door middel van het fotovoltaïsche effect omzet in elektriciteit (gelijkstroom).
Omschrijving
Fotovoltaïsche cellen vormen de basis van zonnepanelen (PV-panelen). Ze zijn doorgaans gemaakt van halfgeleidermaterialen, zoals silicium. Wanneer fotonen uit het licht op de cel vallen, worden elektronen losgestoten, wat een elektrische stroom creëert. Deze stroom is gelijkstroom (DC) en moet meestal via een omvormer worden omgezet naar wisselstroom (AC) voor gebruik in gebouwen of teruglevering aan het elektriciteitsnet.
Soorten en materialen
Fotovoltaïsche cellen worden voornamelijk gemaakt van silicium, dat voorkomt in verschillende vormen: monokristallijn, polykristallijn en amorf. Monokristallijne cellen zijn over het algemeen efficiënter, terwijl polykristallijne cellen iets voordeliger kunnen zijn. Dunne-film zonnecellen gebruiken andere materialen, zoals koper-indium diselenide (CuInSe2) of cadmium telluride (CdTe), en zijn vaak buigzaam, maar hebben een lager rendement dan kristallijne cellen.
Toepassingen
Fotovoltaïsche cellen worden toegepast in zonnepanelen voor het opwekken van elektriciteit voor gebouwen (netgekoppeld of autonoom), in kleine apparaten zoals rekenmachines, en zelfs in de ruimtevaart. Zonnepanelen kunnen op daken worden geïnstalleerd, vrijstaand worden geplaatst of geïntegreerd zijn in bouwmaterialen zoals dakpannen.
Vergelijkbare termen
Zonnecel
Gebruikte bronnen: